ABD’de yapılan araştırmada, günde en az 1 bardak şekerli içecek tüketen menopoz devrindeki bayanların, ayda en fazla 3 bardak şekerli içecek tüketenlere kıyasla, karaciğer kanseri ve kronik karaciğer hastalıklarına yakalanma riskinin daha yüksek olduğu tespit edildi.
Sonuçları “Jama” mecmuasında yayımlanan araştırmada, menopoza girmiş bayanların alkolsüz şekerli içecek tüketim alışkanlıkları ile alkole bağlı olmayan karaciğer yağlanması, karaciğer fibrozisi, siroz, alkole bağlı karaciğer hastalıkları, hepatit ve karaciğer kanserine yakalanma sıklığı ortasındaki irtibat irdelendi.
Bilim insanları, ABD’deki 40 tıp merkezinden Bayan Sıhhat Teşebbüsüne (WHI) 1993-1998 periyodunda kaydolan, yaşları 50 ila 79 ortasında değişen ve menopoza girmiş 98 bin 786 bayanın sıhhat hikayelerini Mart 2020’ye kadar takip etti.
Bu kapsamda üç yılda bir yapılan tetkiklerde, iştirakçilerin, yapay tatlandırıcılı ya da şekerli alkolsüz içecek kullanımlarıyla, karaciğer sıhhatlerine ait bilgiler toplandı. “Şekerli içecek” tarifine meyve suları dahil edilmedi.
Araştırma sırasında 207 bayan karaciğer kanserine yakalanırken, 148 bayan ise kronik karaciğer hastalıkları sebebiyle hayatını yitirdi.
Araştırma sonucunda ayda 3 bardak ya da daha az şekerli içecek tüketenlere kıyasla günde en az 1 bardak şekerli içecek tüketen bayanların karaciğer kanserine yakalanma riskinin daha yüksek olduğunu ve kronik karaciğer hastalıklarına bağlı mevt oranının arttığı saptandı.
Her gün şekerli içecek tüketen iştirakçilerin karaciğer kanserine yakalanma riskinin 100 binde 10,3’ten 100 binde 18,0’a çıktığı ve bu iştirakçilerde kronik karaciğer hastalıklarına bağlı ölümlerin 100 binde 7,1 oranından 100 binde 17,7’ye sıçradığı kaydedildi.
Yapay tatlandırıcılı içecek tüketen iştirakçilerde ise tüketim sıklığı artsa bile karaciğer kanseri ve öbür kronik karaciğer hastalıklarına yakalanma riskinde kayda paha bir artış gözlemlenmedi.
ABD’de yetişkinlerin yaklaşık yüzde 65’inin her gün şekerli içecek tükettiğini aktaran bilim insanları, tespit ettikleri irtibatın gelecek araştırmalar ile biyolojik neden-sonuç bağlantısının saptanarak desteklenmesi gerektiğini kaydetti.
